VIDRA
VIDRA (lat. lutra, tal. lontra). U genealogiji Podrijetlo i potomci obitelji Držić koji su sada građani Dubrovnika (Orrigine et descendenza della famiglia di Darsa che al presente sono citadini di Raugia) Jeronim Vlahov Držić bilježi da je Držićev nadimak bio Vidra: »Marino secondo figliolo del sopradetto Marino de No 12 fu chiamato Vidra« (»Marin drugi, sin Marina navedenoga gore pod br. 12, zvan Vidra«). Tako ga više puta imenuje Mavro Vetranović u duljoj nadgrobnici Na priminutje Marina Držića Dubrovčanina, tužba (»velik plač i tužba po gori ter staše, / vilinja sva družba gdi Vidru plakaše«; »velikom sladosti neka se spravimo, / Vidrine da kosti mrtve proslavimo«; »ter bih taj mramor bil, gdje Vidra počiva, / suzami vas polil i s desna i s liva«; »ter da tom zeleni, milosti svoje rad, / pospu grob blaženi, gdje Vidra leži sad, / toprv bi poznala bnetačka država / Vidrina što je hvala i razum i slava«), kao i u kraćoj Nadgrobnici gornjega rečenoga Marina (»U ovom grobu počivaju / od Marina Vidre kosti«; »svi se s Vidrom naselimo / u veselju nebeskomu«) te Antun Sasin u pjesmi Drugi san (»posred divna togaj kola / slavni Vidra tuj idiješe«). Ne zna se zašto su Držića prozvali Vidra. Milan Rešetar nadimak dovodi u vezu s Rijekom dubrovačkom: »Nadimak mu je bio Vidra, to jest vidra – po imenu zvjerke koja se još dandanas katkada vidi u Rijeci dubrovačkoj; možebit da je D. i živio u Rijeci (gdje su mu stric i bratučedi imali svoj posjed), pa odatle mu to ime« (Djela Marina Držića, 1930). Leo Košuta nagađa da »Vidra ima dvostruko značenje: životinje, koja živi u Rijeci Dubrovačkoj i ’opći’ s muzama, i lukave zvjerke koja sprema urotu dubrovačkim gosparima. Ne radi se naime o nadimku, nego pseudonimu, koji je Držić bio uzeo možda kao član neke kazališne družine, a one su tada morale imati još uvijek karakter inicijacijskih omladinskih udruženja« (Pravi i obrnuti svijet u Držićevu »Dundu Maroju« – Il mondo vero e il mondo a rovescio in »Dundo Maroje« di Marino Darsa /Marin Držić/, 1964). Raspravljajući o akrostihu Mudivoda (Mutivoda) u pjesmi Mâ sestro, ja sada davam ti blagoslov Frano Čale riječ mutivoda dovodi u vezu s vidrom: »A mogao bi se akrostih odnositi i na vidru, koja je živjela u Držićevoj Rijeci dubrovačkoj, pa je i pjesnik uzeo pseudonim Vidra?« (Marin Držić: Djela, 1979). Budući da iz Vetranovićeve i Sasinove nadgrobnice izbija istinska tuga za Držićem, koja nadilazi konvencionalno žalovanje, naziv Vidra u njihovim sastavcima ne sugerira samo prisan odnos nego može značiti da nije riječ o nadimku s ironičnim prizvukom, odn. da ga je Držić dobio u krugu prijatelja. Tomu u prilog ide i Jeronimova bilješka.
