BOGDANOVIĆ, MILAN

BOGDANOVIĆ, MILAN, srpski književni i kazališni kritičar i prevoditelj (Beograd, 4. I. 1892 – Beograd, 2. II. 1964).

Diplomirao 1919. na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gdje je bio prof. na Filozofskom fakultetu i Akademiji likovnih umjetnosti. God. 1923–24. vodio je putujuće Srpsko narodno pozorište iz Novog Sada, 1949–62. bio ravnatelj Narodnog pozorišta u Beogradu. S Miroslavom Krležom 1934. u Beogradu je izdavao časopis Danas, 1928–34. uređivao Srpski književni glasnik, zatim Buktinju, Republiku i Književne novine. Bio je predsj. Međunarodnoga teatarskog instituta. U Novom Sadu 1956. sudjelovao je u osnivanju dramskoga festivala Sterijino pozorje. Jedan je od glavnih srp. međuratnih kritičara modernizma, nastavljač tradicionalne kritičarske škole Jovana Skerlića i Jovana Popovića te franc. impresionističke kritike, ugl. Julesa Lemaîtrea. Kritičke kriterije obrazložio je u eseju Pisci i kritičari u prvoj knjizi zbirke kritika Stari i novi (1931).

O M. Držiću pisao je u radu Marin Držić: »Dundo Maroje« (1949), ističući da je on »jedan od najblistavijih renesansnih pisaca«. Misli da se o Držiću pisalo ugl. s filološkog stajališta (procjena rukopisa njegovih djela, utvrđivanje tal. izvora) te da je dugo bio zanemarivan realizam sadržaja kao najtrajnija kvaliteta komedije, a baš je taj realizam prava vrijednost koja ga razlikuje od tal. komediografa. Dunda Maroja smatra Držićevim najvrednijim djelom zbog raskrinkavanja negativnih strana dubr. života i satiričnoga humora. Pohvalio je postavljanje Dunda Maroja u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u Beogradu (4. II. 1949) u režiji Bojana Stupice, a osvrnuo se i na adaptaciju Marka Foteza, smatrajući ju ugl. uspješnom, posebno pak ističući integriranje lika Tripčete Kotoranina i Pometa, zbog čega je Pomet »dobio malo u težini i u značaju (…) ali nije time nimalo iskrivljen«. Fotezov završetak Dunda Maroja procjenjuje nedovoljno maštovitim, »Držićeva razigrana fantazija dopustila bi da se i završetak zamisli nešto manje banalnim nego što je«.